شد يک ماه... به همين سادگي... چقدر جالب... ماه پيش همين موقعها داشتم برات مي گفتم که چقدر بازوم درد مي کنه. حالا بايد بگم که اين دل وامونده مونده تو کار خودش که حالا چجوري بايد باشه...
جدا چجوري بايد باشه؟ تو مي دوني؟!

دوست ارديبهشتي من، من به خرداد تو رسيده ام

تو به او بگو كه گل بفرستد...

قلب شكسته بدتر از قلب خشكيده است

چشمم که نه... قلبم خشکيد...
چيزي بنويس دختر!
اينجوري به زودي... چه دلي داريم من و تو
کويره کويره...

چه خبر شده كوثر؟

در دست گلي دارم,اينبار که مي آيم
کانرا را به تو بسپارم,اينبار که مي آيم
در بسته نخواهد ماند,بگذار کليدش را
در دست تو بسپارم,اينبار که مي آيم

سلام اومدم بگم من اميد دارم نگران نباش در ضمن قدر تو رو هم ميدونم خيلي دوست جون.راستي وبلاگت مثل خودت دوست داشتنيي.

من براي خانه ات يك چراغ خواهم آورد...