سالهاي سالست همانجايي كه بوديم هستيم داخل همان تنگ و همان قفس؛ راجع به من كه صدق مي كنه

راستي براي آخرين بار آپيدم بدم نمي ياد يه بارم كه شده بهم سر بزنيد

به نظر من شاعر عکاس نيست که احساسي را با هنرش نقاشي بکشد.
شاعر رابط است. رابط بودن وي يعني کانالي بين عالم متعالي و عالم عادي. در شعر پينک فلويد نهايتش عکسي از لحظه اي است که مي تواند اين عکس با کيفيت بالا باشد فوقش يا شاعرانه تر ترسيم شده باشد. ولي آيا اگر شاعر بيايد يک کار عادي مثل معامله يک دکان دار را با زبان شعر به تصوير بکشد کارش قابل تحسين است؟ آيا کاربرد شعر در اينجاها هم هست؟ شايد باشد ولي براي من اين کار تلف کردن شعر است.

شعر و شاعر نقش بزرگتري دارد.
او از ابزارش براي کارهايي استفاده مي کند که اولا با ارزش باشد و دوما با ابزارهاي ديگر نشود انجام داد. حيطه اي که در آن بحث مي کنيم ما را باز مي دارد که کلمه ابزار را به کار بريم. چون ابزار بيشتر در دنياي عادي مفهوم دارد و نه در دنياهاي متعالي.

خوبه عزيزم!
خوووووووووووووووووووب .

سلام
خواهر زدي تو خط پينک فلويد!!!
يا للعجب...
کجاهايي؟ در چه احوالاتي؟؟

اي آفتاب به شب مبتلا خداحافظ

غريب واره دير آشنا خداحافظ

به قله ات نرسانيد بخت کوتاهم

بلند پايه بالا بلا خداحافظ

تو ابتداي خوش ماجراي من بودي

اي انتهاي بد ماجرا خداحافظ

به بسترت نرسيدند کوزه هاي عطش

سراب تفته چشمه نما خداحافظ

ميان ماندن و رفتن درنگ مي کشدم

بگو سلام بگويم و يا خداحافظ

قبول مي کنم از چشمهاي معصومت

که بي گناه تريني ولي خداحافظ

اگر چه با تو سرشتند سرنوشت مرا

ولي براي هميشه تو را خداحافظ .

به اميد روزهاي ديدار زنده ام هر چند ملامتم كنند.

سلام

انتخاب خوبي بود