به نظر من شاعر عکاس نيست که احساسي را با هنرش نقاشي بکشد.
شاعر رابط است. رابط بودن وي يعني کانالي بين عالم متعالي و عالم عادي. در شعر پينک فلويد نهايتش عکسي از لحظه اي است که مي تواند اين عکس با کيفيت بالا باشد فوقش يا شاعرانه تر ترسيم شده باشد. ولي آيا اگر شاعر بيايد يک کار عادي مثل معامله يک دکان دار را با زبان شعر به تصوير بکشد کارش قابل تحسين است؟ آيا کاربرد شعر در اينجاها هم هست؟ شايد باشد ولي براي من اين کار تلف کردن شعر است.

شعر و شاعر نقش بزرگتري دارد.
او از ابزارش براي کارهايي استفاده مي کند که اولا با ارزش باشد و دوما با ابزارهاي ديگر نشود انجام داد. حيطه اي که در آن بحث مي کنيم ما را باز مي دارد که کلمه ابزار را به کار بريم. چون ابزار بيشتر در دنياي عادي مفهوم دارد و نه در دنياهاي متعالي.