هي... هي...
روزايي که با اين آهنگا براي آدم مي گذره، پر از درده... اون آخر شعر... اون به پا افتادنه، اون التماسه، اون نفسي که ازش طلب مي کنه... من مي فهممت... عجيب مي فهممت..
اما يه چيزي رو خوب مي دونم: اين حق تو نيست... آرامش حق توئه... چرا دريغ مي شه نمي دونم...