دیگرسو

از نیمه ی شب گذشته و بیداری

داغ است تنت گمان کنم تب داری

احساس زنانه ام به من می گوید :

مردی شده ای که از همه بیزاری

رد می شوی از جداره ی رگهایم

تا اینکه خودت را به جنون بسپاری

چندان که شب از تنفست خالی نیست 

از بوی خوش سپیده دم سرشاری

لبخند بزن تو قادری با این شهد

کندوی ترانه بر لبم بگذاری

معصومیت نگاه تو می داند

از وسوسه ی گناه من ناچاری

به من زل بزن

 این مطلب را یکی از دوستان خوبم در وبلاگش نقل کرده است.  شما هم بخوانید :

آنگه که با روح الهی(اک) تماس برقرارنمایید و همه چیزتان را به اوبسپارید از عمده ترین تا جزیی ترین آنها را بدون تلاش،بدون خطا و بدون ایجاد دردسر برای شما تحت رهبری خود قرار خواهد داد. 

تنها می بایست به او اطمینان کرد. آنچنان که استادان اک فرموده اند:که شاید آسمان و زمین از میان بروند،اما من هرگز تو را ترک نخواهم گفت.

http://hu.blogsky.com

به او که نزدیک تر از فاصله است : 

بلند بالاست

آن قدر که  سرم به شانه هایش نمی رسد

و لبهایم به پیشانی اش ...

بوسه هایش ناگهانی اند

مثل هجوم چلچله ها اول بهار

تمام فضای خانه را احاطه می کنند .

کوتاه بوسه می دهد

- به اندازه ی لمس خوشبختی ام - 

آغوش به اندازه  می گشاید  

به اندازه ی  یک پرنده که  از باد می گریزد

آغوش او تنگ است

...........

دنیا حقیر می شود

وقتی  با هم قدم می زنیم

 دنیا به اندازه ی بال پروانه 

کوچک می شود

فصل هاتقویم  را گم می کنند

وخیابان سرد  

 عطر نارنج را رقم می زند

میان آب زلالی و فکر بارانی 

چقدر ماهی قرمز چقدر نادانی !

.

.

.

فعلا همین

به یگانه ترین یار (سمیه مهربانم) :

به گواهی دستهایش زنی تنهاست

که عطر سرگردان آغوشش  در ازای چند شاخه گل مصنوعی  

                                                               به روی پیراهنت نشست 

و  تو  مردانه  پروانه های روسری اش را شمارش کردی

با اینکه می دانستی شب و روز در هوای تو پرپر می زند