1-5(شنبه 88 فروردین 1 ساعت 7:4 عصر )
1.
منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن
خدا به خیر کند...........
سال تحویل ، وقتی به دیوان حضرت حافظ تفال زدم . این غزل آمد! شاید فکر کنی خرافاتیم ولی چند ساله هرچی خواجه سرسال تحویل بهم می گه همون می شه ! از الان خیلی نگرانم . خدا به خیر کنه.
به نیت شما هم تفال زدم :
هر که را با خط سبزت سرسودا باشد
پای از این دایره بیرون ننهد تا باشد
من چو از خاک لحد لاله صفت برخیزم
داغ سودای توام سر سویدا باشد
2.
امروز بعد از ظهر خواب دیدم کسی که مثل هیچ کس نیست آمده به وبلاگم و داره این پست را می خونه که : " بلند بالاست ، آنقدر که سرم به شانه هایش نمی رسد..."
من که از انتظار مردم .
3.
گاهی بهتره راز آدم تا دم مرگ توی دلش بمونه. این طوری خیلی بهتره !
4.
من هر کاری کردم اما نشد.
5.
این شعر ناقص را نمی دونم چرا سمیه دوست داره و گفته بذار توی وبلاگت :
نفست مثل تلاوت شدن قرآن است
آیه های غزلت ترجمه ی ایمان است
وقتی از پنجره ها بانگ اذان می آید
نام تو جلوه ای از حضرت الرحمن است
شب ظلمانی من راه به جایی نرساند
ماه از گوشه ی چشمان تو آویزان است
پیش دستان تو باید که دلم فاش شود
عشق در مشت گره کرده ی من پنهان است
و......
و دیگر هیچ
» کوثر یاری
»» نظرات دیگران ( نظر)
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
